مقدمه: محدوده حرکتی پس از تعویض مفصل زانو از عوامل مهمی است که نتایج حاصل از عمل را تحت تاثیر قرار می دهد. تاکنون در مورد نوع عوامل و میزان تاثیر عوامل مختلف بر محدوده حرکتی زانو پس از تعویض مفصل، اتفاق نظر کامل وجود ندارد. هدف این مطالعه یافتن عواملی است که در پیش بینی محدوده حرکتی زانو پس از تعویض مفصل، نقش دارند. موارد و روش ها: در این مطالعه 68 زانو (در 60 بیمار) که در مدت سه سال [از شروع سال 1380 تا پایان سال 1382] تحت عمل تعویض مفصل زانو قرار گرفته بودند بصورت آینده نگر از نظر چندین متغیر [شامل سن، جنس، میزان Flexion Contracture قبل از عمل، میزان محدوده حرکتی زانو قبل از عمل، زاویه تیبیو فمورال قبل و بعد از عمل، میزان Body mass index  هنگام عمل، علت زمینه ای منجر به تعویض مفصل زانو و بالاخره نوع طراحی پروتز از نظر حفظ یا جایگزینی  PCL] مورد ارزیابی قرار گرفتند. در پایان رابطه هر یک از متغیرهای فوق با محدوده حرکتی زانو 6 ماه پس از عمل جراحی بررسی شد.یافته ها و نتیجه گیری: آنالیز آماری یافته های فوق مشخص کرد که میزان محدوده حرکتی زانو 6 ماه پس از تعویض کامل مفصل تنها با سه فاکتور از متغیرهایی که در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته بودند، ارتباط دارد:1)محدوده حرکتی زانو قبل از عمل جراحی(P<0.01)  2)     میزان Flexion Contracture قبل از عمل جراحی (P<0.05)  3)       (P<0.05) Body mass index

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین عملکرد کودکان در مهارت های هماهنگی حرکتی با توانایی آن ها در همدلی شناختی و عاطفی صورت گرفت. شرکت کنندگان را 45 نفر از دانش آموزان 7 تا 9 ساله مدارس ابتدایی شهر تهران تشکیل دادند. مهارت های هماهنگی حرکتی با استفاده از مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان، ویرایش دوم و در سه حیطه چالاکی دست ها، هدف گیری و دریافت و نیز مهارت های تعادلی اندازه گیری شدند. همچنین از مقیاس همدلی گریفیت برای ارزیابی توانایی همدلی آزمودنی ها استفاده شد. نتایج رگرسیون تک متغیره و چندگانه نشان داد که چالاکی دست ها و تعادل به ترتیب با همدلی عاطفی و شناختی رابطه مستقیم و معنادار دارند و به ترتیب 7 و 11 درصد از واریانس آن ها را تبیین می نمایند. به علاوه، بدون کنترل متغیرهای دیگر، بین مهارت چالاکی دست ها و نمره کل همدلی رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. ارزیابی و توجه به مهارت های هماهنگی حرکتی به ویژه مهارت های حرکتی ظریف در سنین کودکی برای پیشگیری از بروز اختلال در رشد مهارت های اجتماعی نظیر همدلی ضروری به نظر می رسند.

سندروم اهلرز-دنلوس (EDS) یک بیماری ارثی بافت همبند می باشد که حاصل اختلال متابولیسم کلاژن می باشد. افزایش محدوده حرکات مفصلی و افزایش قابلیت ارتجاعی پوست از یافته های اصلی می باشند. نوعI یا نوع گراویس دارای ویژگی هایی از جمله افزایش قابلیت ارتجاعی پوست، افزایش محدوده حرکات مفصلی، فتق پوست، اتوزوم غالب وراثتی و پاره شدن زودرس «کیسه آب» و رگ واریسی به صورت غیرمنتظره می باشد. لیکن عقب ماندگی ذهنی گزارش نشده است که در این مقاله در دو برادر گزارش می شود...

زمینه و هدف: پارگی لیگامان صلیبی قدامی به ویژه در افراد جوان و ورزشکار از شایع ترین آسیب های داخلی زانو می باشد که در صورت همراهی با آسیب های همراه (منیسک و لیگامان های جانبی زانو) باید در برنامه عمل بازسازی لیگامانی برای پیشگیری از استئوآرتریت قرار گیرد. این مطالعه به منظور بررسی مشکلات اولیه بیماران پس از عمل بازسازی لیگامان صلیبی قدامی به روش استفاده از تاندون پاتلا (Bone-Patellar Tendon-Bone graft) انجام گردید.روش بررسی: این مطالعه مقطعی آینده نگر روی 13 بیمار مراجعه کننده به مرکز پزشکی قائم (عج) دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی زمستان 1386 تا بهار 1387 انجام شد. بیماران پس از عمل بازسازی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) به روش استفاده از تاندون پاتلا هر دو هفته یک بار معاینه شدند و عوارض زودرس در فاصله سه ماهه اول ثبت گردید.یافته ها: درد ناحیه قدامی زانو و محدودیت حرکتی به ترتیب در 70 و 38 درصد از بیماران مشاهده شد. علایم عفونت محل عمل یا آرتریت سپتیک در این سه ماه بروز نکرد و در 15 درصد موارد درجاتی از عدم ثبات به جلو (ADT+ 5 mm) در عمل مشهود بود. سطح همکاری بیماران پس از عمل پایین بود و تنها 54 درصد بیماران به توصیه ها عمل نمودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که باقی ماندن درجات معینی از ناپایداری قدامی زانو و درد ناحیه قدامی زانو از مشکلات اولیه در سه ماهه اول بعد از عمل بازسازی لیگامان صلیبی قدامی می باشد.

دستیابی به رشد و ترقی یک جامعه مستلزم ایجاد فرصت های برابر و نیز چگونگی به کارگیری استعدادها و توانایی های موجود در آن می باشد. یکی از این فرصت ها امکان حضور معلولان همانند دیگر افراد در جامعه می باشد؛ بی تردید افراد معلول براساس تساوی حقوق شهروندی نیازمند حضور در فضاهای عمومی شهری و برقراری تعاملات اجتماعی می باشند؛ لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با توجه به اهمیت موضوع، به طراحی و مناسب سازی این دسته از فضاها در یکی از مهم ترین بلوار شهر سمنان (محدوده بلوار قائم) جهت رفع مشکلات، ارتقاء حضور و قابلیت دسترسی ایمن معلولین به این فضاها که هدف این تحقیق می باشد، پرداخته شود. بنابراین پس از مطالعات کتابخانه ای، به بررسی و تحلیل وضع موجود با انجام برداشت میدانی، توزیع پرسشنامه و بهره گرفتن از تکنیک های SWOT و QSPM پرداخته شده است. با توجه به تحلیل و بررسی های انجام شده، مشکلات اصلی در این محور: عدم تسهیل در عبور و مرور پیاده و سواره، عدم سهولت دسترسی و بهره مندی مناسب از اماکن عمومی، فضاها و تمهیدات ویژه گذران اوقات فراغت می باشد. در ادامه، جهت رفع مشکلات، راهبردها و راهکارهای اجرایی ارائه شده است. نتیجه به دست آمده از این مقاله نشان می دهد با اجرای راهکارهایی همچون مناسب سازی پیاده روها، خیابان ها، ساختمان های عمومی، عناصر مبلمان شهری، بازنگری و مناسب سازی محور مطالعاتی براساس شاخص های طراحی و ضوابط شهرسازی، می توان به ارتقاء حضور شهروندان به ویژه معلولین جسمی-حرکتی کمک کرد.

مقدمه: لنف ادم از عوارض شایع بعد از درمان سرطان پستان است و ورزش به عنوان مداخله ای باارزش برای کنترل لنف ادم در این بیماران به شمار می آید. این مطالعه با هدف بررسی اثر ورزش بر کاهش حجم و افزایش دامنه حرکتی شانه در بیماران مبتلا به سرطان پستان با عارضه لنف ادم است. مواد و روش کار: 30 بیمار مبتلا به عارضه لنف ادم در این مطالعه کارآزمایی بالینی شرکت کردند. 15 بیمار به طور تصادفی در گروه ورزش به همراه CDT (Combined Decongestive Therapy) و بقیه بیماران به گروه شاهد (CDT) اختصاص یافتند. در گروه آزمون بیماران برنامه ورزشی پیلاتس با چوب به همراه درمان استاندارد CDT را دریافت کردند. متغیرهای حجم ادم و دامنه حرکتی شانه در پنج زمان متفاوت شامل قبل ازش شروع درمان، روز هفتم، روز چهاردهم، روز بیست یکم و سه هفته بعد از درمان در دو گروه اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن بیماران شرکت کننده در مطالعه برابر(1/6) 3/56 سال بود. دو گروه آزمون و شاهد از نظر متغیرهای بالینی و جمعیت شناختی قبل از شروع مداخله در دو گروه، همگن سازی شدند. در هر دو گروه حجم ادم لنفاوی کاهش یافته و دامنه حرکتی شانه بهبود یافت(05/0p<). اگر چه به رغم نتایج بهتر در گروه آزمون از نظر کاهش حجم ادم لنفاوی و بهبود دامنه حرکتی شانه، تفاوت معناداری از این نظر بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه اثر مثبت ورزش در این بیماران می تواند باعث بهبود محدوده حرکتی شانه در بیماران شود. مداخله ورزشی همچنین منجر به کاهش حجم ادم در بیماران می شود. اگر چه اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر دامنه حرکتی شانه بدست نیامد ولی افزایش میانگین دامنه حرکتی در گروه ورزش نسبت به درمان استاندارد بیشتر بود.

سالمندی با تخریب بینایی، افت در پوسچر، کاهش قدرت عضلانی، تعادل و فعالیت شناختی همراه است و به کاهش فعالیت بدنی منجر می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر دو نوع تمرین دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی بر تعادل و حافظه کاری زنان سالمند شهر تهران بود. آزمودنی های پژوهش 45 زن سالمند (میانگین سنی: 71/67 و انحراف معیار: 49/5 سال) بودند که به صورت تصادفی به سه گروه حرکتی-شناختی، حرکتی-حرکتی و کنترل تقسیم شدند. این پژوهش شامل سه مرحله پیش آزمون، تمرین ها به دو شیوه دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی و پس آزمون بود. تمرین های دوگانه حرکتی-حرکتی شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین حرکتی هم زمان مانند حرکت توپ به بالا و پایین، پرتاب کیسه و نگه داشتن کیف بود. تمرین دوگانه حرکتی-شناختی نیز شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین شناختی هم زمان مانند شمارش معکوس عدد، انجام محاسبات ریاضی و اسپل معکوس اسامی خاص بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، روش های آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب 3 * 2 و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر حافظه کاری برای گروه تمرین حرکتی-شناختی نسبت به گروه حرکتی-حرکتی (P = 0. 005) و گروه کنترل (P = 0. 002) بیشتر است. علاوه براین، نمره های مقیاس تعادل برگ برای گروه حرکتی-شناختی و حرکتی-حرکتی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش داشت (P = 0. 01)، اما این افزایش در گروه حرکتی-شناختی بیشتر بود. به طورکلی، براساس نتایج پژوهش، تمرین دوگانه حرکتی-شناختی به دلیل ارتقای کارکردهای عصبی به عنوان مدلی بهتر در مقایسه با تمرین حرکتی-حرکتی و حرکتی محض برای ارتقای تعادل و بهبود حافظه کاری پیشنهاد می شود.